پارکینسون نوعی بیماری است که بیشتر افراد سال‌خورده را درگیر می‌کند؛ اما در جوان‌ترها نیز ممکن است بُروز کند. علائم این بیماری حاصل تخریب تدریجی سلول‌های عصبی در بخش‌هایی از مغز میانی است که کنترل‌کننده‌ی حرکات بدن است. علائم اولیه چندان چندان مهم به‌نظر نمی‌رسند: احساس ضعف یا سفتی در یکی از اندام‌ها (مثل پا) یا احساس لرزشی خفیف در یکی از دست‌ها در هنگام استراحت. سرانجام، این لرزش‌ها بیشتر و گسترده‌تر و عضلات سفت می‌شوند؛ درنتیجه حرکات آهسته و توازن و هماهنگی بین اندام‌ها تضعیف می‌شود.
همچنین ، در این مرحله ، افراد مبتلا به پارکینسون ممکن است دچار سردرگمی ، هذیان و توهم شوند. این عوارض بیماری در مراحل بعدی نیز می تواند شروع شود.
ورزش و تمرین بدنی از التهاب موجود در مغز کم می کند. از آن جایی که بیماری پارکینسون، اثرات منفی می گذارد بر روی ذهن و حافظه، ورزش و تمرین بدنی اهمیت زیادی پیدا می کند.
جدیدترین روش‌هایی که برای درمان این بیماری در نظر گرفته شده است، ژن درمانی و استفاده از سلول‌های بنیادی است که ممکن است دسترسی به آنها سخت باشد اما تا حد زیادی کمک کننده اند.
برخی از دانشمندان معتقدند که ویروس ها هم می توانند باعث ابتلا به پارکینسون شوند.
دارو: برای درمان این بیماری می‌توان از داروهایی استفاده کرد که میزان دوپامین را در مغز افزایش می‌دهد. همچنین آیا بیماری پارکینسون کشنده است باید از داروهایی استفاده کرد که تاثیر زیادی روی مواد شیمیایی مغز دارند.
تمامی حقوق این وبسایت متعلق به انگیزه است.
وبینار نقش تصویربرداری تشدید مغناطیسی در تشخیص و درمان بیماریهای مغز و اعصاب
بر اساس تحقیقاتی که انجام شده است، رژیم‌های غذایی که دارای آنتی اکسیدان هستند می‌توانند در مغز برای جلوگیری از پیشرفت بیماری پارکینسون مفید باشد.
کلیه مطالب صرفا جهت آگاهی بخشی است و جنبه تشخیص و درمان قطعی ندارد. در صورت نیاز به هر نوع تشخیصی به پزشک مراجعه کنید.
افراد مبتلا به پارکینسون ؛ به منظور پیشگیری از عدم فعالیت ، به ورزش کردن نیاز دارند. حرکت کردن ، حرکات کششی و ورزش کردن ؛ می تواند به پیشگیری از تاثیرات ثانویه از قبیل موارد زیر کمک کند :
تالاموتومی: نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهد رعشه‌ها حاصل وجود مشکلاتی در تالاموس هستند. در این روش جراحی، بخشی از تالاموس تخریب می‌شود تا از رسیدن لرزش‌ها به عضلات جلوگیری شود.
در واقع، درمان قطعی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد و علت اصلی ابتلا به آن شناخته نشده است، اما آن چه که میدانیم این است که؛
مرحله‌ی متوسط: اغلب در سه تا هفت سال، تغییرات بیشتری در بیمار مشاهده خواهد شد. در اوایل، بیمار ممکن است در انجام کاری نظیر بستن دگمه‌ی پیراهنش دچار مشکل بوده باشد.